Opmerkelijk is dat de veiling in 2008 Ede koos als vestigingsplaats. De regio is immers geen concentratie van kwekers. “We zitten inderdaad niet in de buurt van de kassen, maar we zijn wel heel goed bereikbaar. Van Oberhausen tot Zwolle tot Venlo kunnen de klanten hier relatief snel komen. Verder speelt ook mee dat het fysieke veilen langzaam maar zeker afneemt. We zijn natuurlijk nog wel een fysieke marktplaats – en dat willen we ook blijven –  maar we zijn tegelijk sterk aan het digitaliseren. We verkopen steeds meer op afstand. Dan wordt de locatie minder belangrijk.”

In de veilingzaal hangt een enorm LED-scherm, 84 vierkante meter om precies te zijn. “Een dergelijke investering ga je niet terugverdienen alleen maar omdat je een mooi scherm hebt. We hebben goede content gemaakt en gezorgd voor publiciteit. Inmiddels volgen veel mensen ons op social media. Is zo’n innovatief imago wat waard? Trek je daar makkelijker klanten mee aan? Ja, natuurlijk. Houd je daar beter je klanten mee vast? Ja, natuurlijk. Maar je moet méér doen. Het blijft belangrijk om de visie te volgen, uit te blijven leggen en eventueel aan te passen aan nieuwe omstandigheden. En vooral de bijbehorende plannen met durf uitvoeren. En natuurlijk samen de resultaten vieren!”

Als je wilt innoveren moet je vooral de nieuwste technologie gebruiken, meent Kruijssen. “Dat moet je durven. Daarom hebben wij LED-schermen neergezet, camera’s erbij opgehangen, de beste.
En er is geen enkele klant die zegt: Dat had je niet moeten doen. Maar in het begin zei iedereen: We hebben nu een directeur die ineens geld uitgeeft.” Maar je moet het kind niet met het badwater mee weggooien als je gaat digitaliseren, waarschuwt hij gelijk. Het fysieke proces blijft, alleen kunnen klanten dat fysieke proces nu óók via livestreaming op afstand volgen en digitaal inkopen.

In de vroege ochtend voor het gesprek, heeft Kruijssen zelf op de vloer meegewerkt. Er waren vijftien ziekmeldingen, en dan is het alle hens aan dek. Ook voor kantoorpersoneel. Hij vindt het belangrijk om de medewerkers en de klanten bij naam kennen. Als we later in de ochtend door de hallen lopen, groet hij iedereen joviaal en maakt soms even een praatje.

Toch is er voor een serieuze vernieuwing van het bedrijf méér nodig dan goede relaties. Kruijssen ontleent zijn legitimiteit aan de opdracht die hij van het bestuur van de coöperatie heeft gekregen. Hij haalt er een folder bij waarin de middellangetermijnvisie wordt samengevat. Vernieuwen – Verbinden – Inspireren, staat er op de voorkant. Kruijssen: “Het bestuur van de coöperatie, dat zijn de kwekers. Ik vertel helder waarom ik door het bestuur ben teruggevraagd. Plantion wil vernieuwen en volgens mij doen we dat samen. Je kunt wel zeggen ‘Zo gaan we het doen’, maar je moet de klanten meekrijgen en je moet ook de kwekers enthousiast maken.”

Innoveren begint met visie, vindt Kruijssen. “Je moet eerst weten waar je heen gaat. Waar sta je in 2025? Niet alleen fysiek – dit gebouw zal hier nog wel staan – maar waar bestaan onze diensten dan uit? Vervolgens moet je de visie vertalen naar beleidsplannen: projecten en investeringen om daar te komen waar je wilt. En uiteindelijk moeten deze plannen worden gerealiseerd en begeleid. Daarvoor moet je de medewerkers de credits geven. Degene die het uitvoeren in het zonnetje zetten. Mensen met passie laten werken en trots maken, is belangrijk. En met het zichtbaar worden van de resultaten zal geleidelijk de cultuur omslaan tot een innoverend en ondernemend bedrijf.”

Hij identificeert daarbij eerst de pioniers, de 2,5 % early adopters. En daarna de 12,5 % early majority. “Dat zijn je fans, je vrienden. Die zeggen ‘kom maar’, en die accepteren alle kinderziektes en houden er vertrouwen in dat het goed komt.” Tegelijk zit bij die groep het grootste afbreukrisico, legt Kruijssen uit. “Als je niet op tijd bent met je vernieuwingen, dan gaan zij het ergens anders doen of voor zichzelf, en dan ben je ze kwijt.” Aan de laggards moet je niet veel aandacht geven, vindt hij. “Je gaat respectvol met hen om en je luistert naar hun kritiek, maar het is toch vooral weerstand tegen de veranderingen.”